2 weeks

Heykes x! Ik ben hier nu iets meer dan 2 weken en het lijkt soms wel of ik hier al veel langer zit, wat best wel een vreemd gevoel is. Gewoon het feit dat ik hier al veel mense ken maar ook dat ik steeds meer en meer begin te besseffen dat ik hier dus echt wel nog het hele jaar zal doorbrengen (da wist ik natuurlijk wel ma er is een groot verschil tussen iets weten en iets besseffen). Ben de laatste dagen ook vrij moe want ik slaap hier jammer genoeg verre van goed. Heb wel men eigen kamer enzo (en dubbel bed in vergelijking met mijn kamer thuis;p) maar zoals veel huizen in de States (zeker de oudere) zijn de muren van hout en ik hoor gewoon alles wat er zich in het huis afspeelt. Mijn gastvader (ne supergrappige kerel btw en ik hoop dat ik julie snel foto's kan laten zien) staat elke morgend om 5u op (zelfs int weekend) om naar zen werk te vertrekken en omdat em dan ook gewoon is maar jammer genoeg wordt ik daar ook bijna altijd wakker van. Anyway ik hoop dat ik er snel aan gewoon geraak of er iets anders op vind.

Los daarvan gaat het nog steeds heel goed met me hoor. Vandaag ben ik voor de derde keer naar de worshippingservice geweest en ik weet nog steeds niet wat ik er moet van denken. Ik wissel voortdurend tussen gevoelens van bewondering en ergernis. Langs de ene kant vind ik het erg knap dat mensen ergens zo hard in kunnen geloven maar ze gaan er, vanuit mijn standpunt gezien, dan telkens weer net iets over. Deze vrijdag na de footballwedstrijd bracht Morgan (iemand vant school) mij naar huis en ze beweerde echt dat ze erin gelooft dat god er iets mee te maken heeft gehad dat ik hier terecht ben gekomen (in de goeie zin dan eh;p). Het is gewoon vreemd om mensen van mijn leeftijd zo overtuigd over god te horen spreken. Langs de andere kant wist de man waar we elke zondag voor de service een gesprek mee hebben (iedereen wordt ingedeeld in verschillende 'classes', naargelang zijn leeftijd en geslacht, om te leren over het woord van god) ons te zeggen dat volgens hem global warming niets is wat god niet in de hand zou hebben (net zoals alle andere zaken in de wereld die hij geschapen zou hebben) dus dat we ons daar ook absoluut geen zorgen over moesten maken. Op zo'n moment voel ik me echt gefrustreerd en en onbegrepen maar het probleem is dat veel mensen dat hier gewoon niet kunnen begrijpen. Je leeft hier eigenlijk echt compleet afgezondert van de rest van de wereld en zelfs over wat er in de rest van de verenigde staten gebeurt kan ik je jammer genoeg zo goed als niets vertllen. Het ergste is dat de mensen hier dat niet besseffen omdat ze gewoonweg nooit iets anders gekend hebben. Er is natuurlijk wel nieuws maar niet echt van hoge kwaliteit als je het mij vraagt en ik hoop om binnekort ergens iets van krant te vinden. Naar tv kijken is hier trouwens echt heel frustrerend want ze hebben hier wel continu films en series zoals je het zou verwachten maar echt met schandalig veel reclame (voor de mensen die het al moeilijk hebben met vt4, trust me het kan nog veel erger...).

Op het school gaat alles nog steeds heel goed. Zoals ik julie al wist te vertellen ben ik in het basketballteam geraakt en ik kan het echt alleen maar omschrijven als "a dream come true". Gelukkig voor mij is op onze school (in tegenstelling tot veel andere scholen in het zuiden) niet american football maar basket de belangrijkste sport (gewoonweg omda we daar ook beter in zijn denk ik). Ik ben vanaf de eerste dag dat ik hier was naar de training geweest (om precies te zijn heb ik elke dag het laatste uur athletics maar omdat dat rond deze periode begeleid wordt door de basketbalcoach hebben we basket) en de coach was tevreden me wat em zag. Ik moet nu nog enkele papieren invullen om effectief te mogen spelen maar normaal gezien komt dat wel goed. Binnen enkele weken begint de echte voorbereiding op het seizoen (dan komen er ook nog enkele spelers bij die nu met football bezig zijn) en alles is hier echt veel proffesioneler. Om maar enkele voorbeelden te geven hebben we dan elke dag tot 3u training, krijgt elke speler een paar trainings outfits met het ploeglogo en loopt de gym waar we in spelen wekelijks vol tot 300 mensen (mss zelfs meer zal is navragen). We hebben dit jaar ook een heel goed team, er wordt zelfs gezegd dat we voor het statechampionship kunne gaan (als da gebeurt geef ik toe dat god er wel degelijk iets mee te maken moet hebben gehad;p!!). Dat valt natuurlijk allemaal nog af te wachten ma ik ga gewoon proberen om het team zo goed mogelijk te helpen en het belooft hoe dan ook een onvergetelijk seizoen te worden. Los daarvan heb ik me enkele dagen geleden insgeschreven in het cross country team (redelijk lange afstandslopen) en ben nu nog wa op men eigen aant traine maar daar hebben we ook minstens 1 meeting (race) per week. Ja sry maar voor al degene die mij graag als een dikkertje zagen terugkomen ik vrees dak julie teleur zal moeten stellen;p! Al is het natuurlijk nog heel vroeg om zoiets te zeggen ma toch.

Met Ryo gaat het eigenlijk niet zo heel goed, zoals ik eerder al zei is het voor hem toch allemaal net iets anders dan hij gewoon is (omgangsvormen, kledingstijl,...) en de mensen hier lijken hem nog niet echt te accepteren. Hij vertelde me ook dat hij het engels zwaar onderschat heeft. Zoals ik hem ook gezegd heb zijn we hier natuurlijk nog maar 2 weken en ik hoop dat het allemaal snel zal beteren voor hem...

Miss you all!!

Doing great!!

Heykes iedereen, ik ben hier nu bijna twee weken en het wordt steeds maar beter en beter. Het contact met de gastfamilie verloopt vlot al ben ik hun wel eerder gaan zien als grootouders dan echt men nieuwe ouders (waar op zich ook niets mis mee is ma vooral omda we veel bijeenkomen met de familie en zij daar ook effectief de grootouders zijn). De andere familieleden wonen op 5 min en ik zie hun bijna dagelijks. Zit nu ook bij men big sister Tammie waar ik heel goed mee overeenkom en die me ook veel helpt wanneer ik ergens naartoe moet of iets niets goed begrijp (want sommige dingen zijn hier echt wel anders trust me). Haar man Casper draait momenteel nachtshiften dus hem zie ik niet zo veel maar ze hebben twee kinderen, James (10) en Alyssa (5) die heel blij zijn met hun twee nieuwe uncles en waar ik me wel veel en graag mee bezig hou. Naast hun woont men hostbrother Lesley die ook getrouwd is en 3 kinderen heeft en daar is altijd wel iets te doen.

Ik begin steeds meer en meer toffe mense te leren kennen (heb me dit weekend ook een gsm aangeschaft zodat ik niet altijd meer vannuit thuis moest bellen om af te spreke) en er waren er onder julie die er misschien mee aant lache waren maaar ik ben echt al beste maatjes me de lokale quarterback/popular guy en het ziet er naar uit dak nog veel toffe momente me hem gaan beleve. Gewoon echt ne zalige kerel en hij neemt me zowa overal mee natoe.

Worshiping service (zo noemt het kerkgebeuren) zondag blijft lastig voor me maar Sam (zo noemt em) en enkele andere toffe mensen zijn der ook altijd bij dus we zullen nog wel zien wat het wordt. Woensdag komt de kerkgemeenschap ook bijeen maar dan is het eerder wa praten, volleyball spele,... zoals ik het tege men hostmon omschreef "less religion and more fun;p!" ma ze kon der wel mee lachen. De kerk hier gaat verder dan het eren van de religie maar is ook vooral iets wat mense samenbrengt. Momenteel wordt er naast onze kerk een 'family center' gebouwd waar mense elke dag van de week natoe kunnen komen en het zal zelfs een vrij grote sporthal hebben dus da wilt wel wat zeggen.

Het school is nog steeds echt een feest. De lessen worden er niet moeilijker op en nu ik steeds meer en meer mensen begin te kennen is het echt fijn om gewoon wa rond te hangen in de gangen enzo. Vaak tijdens de les krijgen we tijd om gewoon wa te nikske en een klapke te doen en aangezien ge voor elk vak met veel andere mensen zit houdt ge u bezig. Voor Ryo is het allemaal net iets moeilijker want hij heeft nog steeds moeite met engels en vind zijn draai nog niet echt op school maar ik hoop dat daar snel verandering in ga kome. Ik ga ook probere om hem daar natuurlijk in te helpen. Gisteren hadden we classmeeting me alle senoirs (oudsten) en ineens stapte hij naar voor om zichzelf wa voor te stellen, wat ik erg dapper van hem vond ma ge moogt drie keer raden wie er daarna naar voor werd geroepen:p!

Deze zaterdag ben ik me Sam en Tammie naar the mal geweest om wa kleren enzo te kopen en ze hebben hier echt zo'n grave winkels!!! Alles is ook relatief goedkoop (in vergelijking met bij ons dan) dus heb wel is goe zot gedaan eigenlijk. De mensen hier zijn heel vriendelijk en openhartig en da vind ik wel fijn. Om maar een voorbeeld te geven was ik deze morgend naar 't school aant wandele (de schoolbus komt iets te vroeg na men goesting) me men nieuwe schoene (witte all-stars;p) en ineens stopte der een auto naast mij en ne man van rond de 40 fzo "hey nice shoes man"! Hehe ik bedoel de mense hier zijn gewoon zo en ge zegt ook goeiendag tege iedereen en doet ff een klapke.

's Avonds en in het weekend gaan we vaak naar sportgames kijken (sport is hier toch oooh zo belangrijk ma das echt zalig als ge et mij vraagt) en derna gaan we iets ete of wa chille bij iemand thuis. School is hier al gedaan om 2.45 dus ge hebt meer tijd voor andere dingen. Gistere ben ik bijvoorbeeld na de softballwedstrijd (baseball voor de meiskes maar zoals de naam zelf al doet vermoeden dan met een zachtere bal en een kleiner veld) gaan zien en deze is het opnieuw een oefenwedstrijd van het footballteam. Volgende vrijdag begint het footballseasen, wat ook absoluut de moeite belooft te worden. Zelf ben ik er in geslaag om in het basketballteam te gerake (ge kunt u ni voorstelle hoe veel dit voor mij betekent) en omdat het seizoen pas start in november mogen we nog MAAR 1u per dag traine ;p! Later meer hierover ma hetgeen waar ik dus op gehoopt had is realiteit geworden. Binnekort gaan we me wa volk naar collegegames zien in Oklahoma city en da belooft ook absoluut een fantastiche ervaring te worden.

Ma ik gaan hiet hierbij laten want zit hier wel al ff, bedankt voor julie mails nog en zal steeds probere om zo snel mogelijk te antwoorde.

First days

Ben vandaag voor het eerst naar school geweest en gisteren was het de eerste keer service (kerkbijeenkomst) en ik moet toch zeggen dat ze allebei de moeite waard zijn om ff iets over te vertelle. Ik zal beginnen met de kerk al had ik het gisteren eigenlijk echt ff moeilijk om daar gewoon te zitten en heel het gebeuren bij te wonen. Zoals verwacht is Church hier echt comleet anders dan bij ons maar ik moet toch zeggen dat ik er even niet goed van was. De dag begint met het ophalen van familie en vrienden (die eigenlijk toch allemaal op 200m van de kerk wonen ma bon) met de speciaal daarvoor voorziene busjes. Het is een redelijk grote en welstellende kerk met iets van een 200 'saved souls' zoals zij het graag noemen.

Eenmaal aangekomen gaat iedereen naar de lokalen die voorzien zijn voor de mensen van zijn of haar leeftijd en ik vond het toch indrukwekken om te zien dat er redelijk veel jongeren waren (die ook allemaal op mijn school zitten dus da was ook wel fijn om ze al ff te leren kennen). Dan hebben we een film gezien over het Hindoeisme (ja sry voor enkele foutjes ma dit toetsebord heeft vreemd genoeg ni alle accenten en tremas en al) om open te staan voor andere godsdiensten maar het kwam er eigenlijk op neer dat ze nog maar eens konden aantonen hoe fantastisch Jesus wel niet is in vergelijking met de rest van de godsdiensten. Daarna gingen we ergens apart zitte met enkel de jongens om te bespreken wat we hadden bijgeleerd maar zoals ik al zei was het eigenlijk meer propaganda dan echt proberen te bergijpen waar andere mensen in geloven.

Tijdens de werkelijke dienst had ik het echt bijzonder moeilijk, de pastoor deed zijn preek voor de week (niets in vergelijking met wat wij gewoon zijn al weet ik natuurlijk ook niet echt veel van hoe het er bij ons aan toe gaat) waarin hij roepend en tierend duidelijk maakte dat 'the Lord' eraan komt en dat hij iedereen die hem goed dient met zich mee zal nemen en wat ge u ook maar kunt voorstelle (steeds bevestigt met een gezamelijke "Amen"). En ik wil absoluut niet onrespectvol zijn enzo maar in mijn ogen ging dat er dus echt los over. Natuurlijk zijn er ook leuke dingen zoals zingen en in het begin staat iedereen ook recht en groet elkaar (wat wel ff ene speciaal moment is). Ik heb het er al over gehad met Tammie (dochter en tevens AFS verantwoordelijke) en ze begrijpt mijn standpunt ook wel en we vinden er nog wel iets op. 's Avonds was het eigenlijk niet veel anders buiten dat er enkele mensen voor iedereen gedoopt werden en dat was nog wel indrukwekkend hoe belangrijk zo'n moment voor de mensen hier is.

Tot zover church maar vandaag was het dus men eerste dag op school. Ik weet dat iedereen zoiets heeft van da is helemaal ni zoals in de filmkes en al but trust me, IT IS :p! (de school waar ik nu natoe ga allezins). Zo echt een supertypische hallway, waar ik uiteraard men eigen locker in heb gekrege, en ook de mensen die er rondlopen zijn schitterend (cheerleaders in hun uniform, footballplayers me hun jacket en al...). Anyway ik heb me best nog wel geamuseerd en veel mense leren kennen dus das wel fijn. De vakken moogt ge zelf kiezen en ik moet zegge dat ze echt angsaanjagend simpel zijn, het iss mss nog maar het begin van het jaar maar hoewel ik elk vak opt moeilijkste niveau heb (moest min of meer van de directeur) voel ik me echt terug in het 3de middelbaar. De school heeft een eigen footballfield en gym, beide vrij indrukwekkend als ge et mij vraagt (al valt het naar Amerikaanse normen blijkbaar heel goed mee). Morge terug de schoolbus op (jaja een echte) en hopelijk wordt de tweede dag ook zo fijn!

Greetz

ps: hehe ik weet dak echt veel aant poste ben nu en ma ge kent mij en ik moet da hier gwn allemaal ff kwijt wete :-)!

Here we are

Ben nu twee dagen in de States en ik moet zegge dat het land toch al wel vrij ruim aan de cliches heeft voldaan. De verplaatsing is vlot verlope (totaal geen strenge controle gehad fzo) al duurde het het wel 26 uur voor ik uiteindelijk in men bedje kon kruipe. Eenmaal aangekome in Houston hoorde ik namelijk dat een deel van de studenten nog naar Dallas gebracht moesten worden maar onderweg heb ik al direct kennis gemaakt me enkele supertoffe Italianen dus da viel dan allemaal echt nog goed mee. In het hotel werden we verwelkomt door heel vriendelijke en enthousiaste Amerikaanse vrijwilligers en de sfeer was heel goed.

Overdag werden we ingedeeld in chapters om een soort van inleidend gesprek te hebben maar jammer genoeg zaten alle mensen die ik tot dan toe had leren kennen in een verschillend chapter dus zal ik ze nimeer terugzien tijdens het jaar waar ik het wel ff vrij moeilijk mee heb. Verder hebben we ons daar echt goed geamuseerd en uiteraard zijn ze 's avond met zen allen een burger gaan eten in 1 van de mss wel 10 verschillende fastfoodketens die rond het hotel aanwezig waren. Na het echte avondeten (want de mense eten hier eigenlijk heel de dag door ma tot zover ben ik er echt op aant lette en hoop dat ook zo te houden) werd iedereen 1 voor 1 afgehaald door zijn of haar familie wat toch wel even een speciaal moment was. Ik ben nu dus sinds gistere bij mijn familie en ik weet niet echt goed wat ik er van moet denken. Het is natuurlijk doodnormaal dat het even moeilijk is maar ook het huis valt me eerlijk gezegd nogal tegen. Met men Japanse broer Ryo daaraantegen klikt het echt goed en ik ben echt blij dat hij er is.

Zoals verwacht is alles voor hem nog net iets anders maar ik doe men best om hem zoveel mogelijk te helpen met engels (waarmee ik by the way eigenlijk nog geen problemen mee heb gehad tot nu toe). Vanaf de moment dat ik afscheid nam van de andere Belgische studenten heb ik gwn een soort van klik gemaakt (wa natuurlijk ook wel nodig was ma bon) en zodus is het vanaf nu allemaal in het engels (hiermee bedoel ik ook denken dan). Ryo heeft ook allerlei dingen vanuit Japen mee, hij heeft vandaag al een poging gedaan om mij origami te leren, zo allerlei figuuurtjes vouwen, wat echt wel leuk is en me ineens deed beseffen in wat voor een fantastisch intercultureel avontuur ik me wel niet gestort heb.

Voor de eertse maaltijd zijn we samen met de kinderen van hun dochter naar de chinees geweest (ze wouwden Ryo iets anbieden wat hij kende maar hij en ik wisten wel beter) al was het wel natuurlijk nog op zen Amerikaans; all you can eat, reffills,... Daarna reden we door naar walmart (de Amerikaanse trots) wat dus een gigantische supermarkt keten is (altijd open buite op kerstdag), ge hebt der echt alles en ik moet zegge dat het idd allemaal een stuk goedkoper is als bij ons. De auto's zijn hier enorm en het is zeker geen uitzondering dat er bij een huis 3 verschillende staan (2 zowizo)

De mense zelf hebben jammer genoeg geen computer dus nu zit ik bij de dochter die niet zo heel ver woont. Anyway maandag begint de school hier en we zullen zien wat dat geeft. Verder zal ik het voorlopig hierbij moete laten.

Talk to ya soon

Nog één week en dan is het zover!!

Hey iedereen vanaf vandaag ben ik precies nog één week in België en dacht van das toch een mooi moment om is iets te poste eh! Ik heb juist een zalige maand vakantie achter de rug en kan me nu volledig beginnen voorbereiden op het vertrek. Kreeg wel deze morgen nog telefoon van de Amerikaanse ambassade da ze mij per ongeluk een visum voor 5 jaar hebben gegeven (mij hoorde ni klagen ma hun precies dan weer wel ;)) dus ik zal nog een tripje naar Brussel moeten voorzien in mijn toch al wel vrij drukke week.

Misschien nog ff wat informatie over men gastgezin meegeven voor de mensen die nog ni helemaal op de hoogte zijn. De mensen waar ik bij terecht gaan komen noemen Thurman en Twila Fowler en ze hebben twee kinderen maar die wonen allebei nimeer thuis en hebben zelf elk al drie kinderen. Daarom hebben ze besloten om ineens twee studenten in huis te nemen en bijgevolg krijg ik er meteen een Japanse broer bij! Alles wat ik voorlopig van hem weet is dat em Ryo noemt en ook 17 jaar is ma daar zal wel snel verandering ik komen.

Tot zover men eerste berichtje...

Ciaokes x! Floris