2 weeks

Heykes x! Ik ben hier nu iets meer dan 2 weken en het lijkt soms wel of ik hier al veel langer zit, wat best wel een vreemd gevoel is. Gewoon het feit dat ik hier al veel mense ken maar ook dat ik steeds meer en meer begin te besseffen dat ik hier dus echt wel nog het hele jaar zal doorbrengen (da wist ik natuurlijk wel ma er is een groot verschil tussen iets weten en iets besseffen). Ben de laatste dagen ook vrij moe want ik slaap hier jammer genoeg verre van goed. Heb wel men eigen kamer enzo (en dubbel bed in vergelijking met mijn kamer thuis;p) maar zoals veel huizen in de States (zeker de oudere) zijn de muren van hout en ik hoor gewoon alles wat er zich in het huis afspeelt. Mijn gastvader (ne supergrappige kerel btw en ik hoop dat ik julie snel foto's kan laten zien) staat elke morgend om 5u op (zelfs int weekend) om naar zen werk te vertrekken en omdat em dan ook gewoon is maar jammer genoeg wordt ik daar ook bijna altijd wakker van. Anyway ik hoop dat ik er snel aan gewoon geraak of er iets anders op vind.

Los daarvan gaat het nog steeds heel goed met me hoor. Vandaag ben ik voor de derde keer naar de worshippingservice geweest en ik weet nog steeds niet wat ik er moet van denken. Ik wissel voortdurend tussen gevoelens van bewondering en ergernis. Langs de ene kant vind ik het erg knap dat mensen ergens zo hard in kunnen geloven maar ze gaan er, vanuit mijn standpunt gezien, dan telkens weer net iets over. Deze vrijdag na de footballwedstrijd bracht Morgan (iemand vant school) mij naar huis en ze beweerde echt dat ze erin gelooft dat god er iets mee te maken heeft gehad dat ik hier terecht ben gekomen (in de goeie zin dan eh;p). Het is gewoon vreemd om mensen van mijn leeftijd zo overtuigd over god te horen spreken. Langs de andere kant wist de man waar we elke zondag voor de service een gesprek mee hebben (iedereen wordt ingedeeld in verschillende 'classes', naargelang zijn leeftijd en geslacht, om te leren over het woord van god) ons te zeggen dat volgens hem global warming niets is wat god niet in de hand zou hebben (net zoals alle andere zaken in de wereld die hij geschapen zou hebben) dus dat we ons daar ook absoluut geen zorgen over moesten maken. Op zo'n moment voel ik me echt gefrustreerd en en onbegrepen maar het probleem is dat veel mensen dat hier gewoon niet kunnen begrijpen. Je leeft hier eigenlijk echt compleet afgezondert van de rest van de wereld en zelfs over wat er in de rest van de verenigde staten gebeurt kan ik je jammer genoeg zo goed als niets vertllen. Het ergste is dat de mensen hier dat niet besseffen omdat ze gewoonweg nooit iets anders gekend hebben. Er is natuurlijk wel nieuws maar niet echt van hoge kwaliteit als je het mij vraagt en ik hoop om binnekort ergens iets van krant te vinden. Naar tv kijken is hier trouwens echt heel frustrerend want ze hebben hier wel continu films en series zoals je het zou verwachten maar echt met schandalig veel reclame (voor de mensen die het al moeilijk hebben met vt4, trust me het kan nog veel erger...).

Op het school gaat alles nog steeds heel goed. Zoals ik julie al wist te vertellen ben ik in het basketballteam geraakt en ik kan het echt alleen maar omschrijven als "a dream come true". Gelukkig voor mij is op onze school (in tegenstelling tot veel andere scholen in het zuiden) niet american football maar basket de belangrijkste sport (gewoonweg omda we daar ook beter in zijn denk ik). Ik ben vanaf de eerste dag dat ik hier was naar de training geweest (om precies te zijn heb ik elke dag het laatste uur athletics maar omdat dat rond deze periode begeleid wordt door de basketbalcoach hebben we basket) en de coach was tevreden me wat em zag. Ik moet nu nog enkele papieren invullen om effectief te mogen spelen maar normaal gezien komt dat wel goed. Binnen enkele weken begint de echte voorbereiding op het seizoen (dan komen er ook nog enkele spelers bij die nu met football bezig zijn) en alles is hier echt veel proffesioneler. Om maar enkele voorbeelden te geven hebben we dan elke dag tot 3u training, krijgt elke speler een paar trainings outfits met het ploeglogo en loopt de gym waar we in spelen wekelijks vol tot 300 mensen (mss zelfs meer zal is navragen). We hebben dit jaar ook een heel goed team, er wordt zelfs gezegd dat we voor het statechampionship kunne gaan (als da gebeurt geef ik toe dat god er wel degelijk iets mee te maken moet hebben gehad;p!!). Dat valt natuurlijk allemaal nog af te wachten ma ik ga gewoon proberen om het team zo goed mogelijk te helpen en het belooft hoe dan ook een onvergetelijk seizoen te worden. Los daarvan heb ik me enkele dagen geleden insgeschreven in het cross country team (redelijk lange afstandslopen) en ben nu nog wa op men eigen aant traine maar daar hebben we ook minstens 1 meeting (race) per week. Ja sry maar voor al degene die mij graag als een dikkertje zagen terugkomen ik vrees dak julie teleur zal moeten stellen;p! Al is het natuurlijk nog heel vroeg om zoiets te zeggen ma toch.

Met Ryo gaat het eigenlijk niet zo heel goed, zoals ik eerder al zei is het voor hem toch allemaal net iets anders dan hij gewoon is (omgangsvormen, kledingstijl,...) en de mensen hier lijken hem nog niet echt te accepteren. Hij vertelde me ook dat hij het engels zwaar onderschat heeft. Zoals ik hem ook gezegd heb zijn we hier natuurlijk nog maar 2 weken en ik hoop dat het allemaal snel zal beteren voor hem...

Miss you all!!