Tot snel!!

Het ziet er naar uit dat dit mijn laatste bericht zal zijn en zoals je je wel kan voorstellen zijn deze laatste dagen niet gemakkelijk. Afscheid nemen is iets waar ik het altijd al moeilijk mee gehad heb maar er is niets aan te doen en dit maakt deel uit van mijn ervaring hier. Ik zie er wel ongelooflijk hard naar uit om julie allemaal terug te zien en met mijn oude leventje voort te gaan. Klinkt cliché maar ik heb dit jaar ontzettend veel geleerd maar vooral ook gerealiseerd. Amerika is een land apart en zeker dan nog hier op de countryside in het Westen was het zeker en vast de moeite.

Morgen hebben we hier in Elmore een groot feest met vuurwerk ter ere van "the 4th of Juli" (nationale feestdag) en ik weet niet precies waarom we het dit weekend al doen maar ik had zelf geen beter afscheidfeesje kunnen organiseren:p! Maandag morgen vertrek ik met de bus naar Houston om dan woensdag in Zaventem aan te komen.

Ik hoop dat je iets aan mijn blog gehad hebt and hope to see you soon!!

Floris

Gone Fishing...

Ik heb dit in sommige mails al wel vermeld maar wat veel mensen hier tijdens de zomer vaak doen is vissen. Dit kan gaan van kleine vijvers tot rivieren en redelijk grote meren die we hier hebben en ik ben zo de afgelopen weken verschillende keren met mensen meegweest om te gaan vissen. In plaats van uren aan een kanaal te zitten zonder iets te vangen (dat is toch het beeld van vissen dat ik van bij ons heb) heb je hier echt veel mogelijkheden en manieren om te vissen en vind het eigenlijk echt nog iets leuk. Ik zal je zo zeker wat verhalen kunnen vertellen maar gisteren heb ik iets gedaan dat best toch wel een speciale vermelding verdiend;p! NOODLING!!

Het zou me verbazen moest iemand van julie ooit al van die term gehoord hebben maar noodling is het vissen op katvissen waar je zelf als aas (bait) opdraait. Wat je doet is op zoek gaan naar holen, daar dan je arm insteken en hopen dat er ene in zit. Katvissen zijn van nature vrij agressief en aangezien ze rond deze tijd van het jaar hun nesten hebben kan je er dus vrij zeker van zijn dat ze zullen bijten. Ze hebben niet echt tanden maar je zou hun bovenkant kunnen beschrijven als een laag schuurpapier (daar lijkt het op en zo voelt het ook aan). Wanneer ze je eenmaal gebeten hebben probeer je hun lip vast te grijpen en dan naar boven te halen (wat ook makkelijker gezegd dat gedaan is:p!!). Op zich echt een gek idee (gevaarlijkste sport die er is heb ik mij laten vertellen) want je weet niet hoe groot die katvis zal zijn (het state record is 48kg en da is een enorme vis trust me) en vaak moet je eerst onder water zwemmen om aan die holen te kunnen. Als dat nog niet genoeg is zijn er hier ook wat je noemt "Blue Catfish" en die zouden naar het schijnt enorm hardnekkig zijn. Tot slot gaan er ook verhalen de ronde van mensen die in Beverholen terecht komen maar of dat nu echt waar is weet ik niet.

Ik had zoiets van als ik hier nu toch ben kan ik dat net zo goed is gaan doen en ik moet je niet vertellen dat het de moeite was. Ik ben met iemand van het school en zijn vader naar een meer hier in de buurt geweest en daar dat met hun boot (chique speedboot die ik ook heb mogen besturen:p!!) van plaats tot plaats gegaan om te holen te controleren. Dit zijn ook de mensen die het hele trapshooting gebeuren organiseren en vissen en jagen is min of meer waar hun leven om draait. We hebben eigenlijk wat valsgespeeld want wat zij doen is oude tractorbanden nemen, een rubberen zeil rond één van de open kanten spannen en dan een gat in de zijkant snijden. Deze banden drop je dan aan de zijkanten van het meer en je hebt je een perfect katvishol/noodling gelegenheid. We meerden dan aan en gingen op zoek naar de banden (steeds 2 per plaats). Wanner je die eenmaal gevonden hebt gaat blockt iemand het gat en zwemt een andere persoon naar beneden om de band te checken. Aangezien ik de nieuweling was en ook echt graag die ervaring wou hebben was dat tweede mijn taak en ik moet toch toegeven dat ik er in het begin niet gerust in was. Je merk vrij snel of er een katvis in zit of niet en dan kan het hele spel natuurlijk beginnen. Vrij snel hadden we er ene gevonden en hoewel ik wel naar beneden ben gegaan om rond te tatsen heb ik het vangen toch maar aan hun overgelaten (goeie beslissing bleek achteraf). Terwijl ik hielp om de ingang te blockeren ging Ethan (zoon) eerst naar beneden maar heeft Mike het uiteindelijk moeten doen en ge kunt u ni voorstellen wat hij naar boven haalde. De foto spreekt voor zichzelf maar we hebben hem gewogen en hij was rond de 22kg!!

Enkele uren later (en mss wel 20 lege banden) voelden ik een tweede vis en moet toch toegeven dat het enthausiasme er even vanaf was. Maar ben dus terug ondergedoken en hoewel de vis mij verschillende keren gebeten heeft was het toch moeilijker als ge zou denken om die defitg vast te grijpen. Ik kan je garanderen dat ik de ervaring toch gehad heb en er echt ene vangen zal voor volgende keer zijn. Die tweede woog trouwens ook een goeie 13kg dus dat kan zeker en vast tellen... Je draagt stevige werkhandschoenen maar zoals je kunt zien kwam het er nog door en Ethan was zelfs aan zijn bovenarm gebeten.

Een namiddag die ik nooit zal vergeten en daar moest ik toch zeker en vast even over vertellen...

Welcome to camp Simpson...

Ik weet niet of ik daar al iets van gezegd had maar twee weken geleden ben ik met de lokale boyscouts hier voor een week gaan kamperen. De groep bestond uit 5 leden en ik ging mee als een "assistant scoutmaster" (klinkt ni slecht eh;p!). Er waren twee leiders maar één daarvan moest steeds over en weer om therapie te krijgen voor zijn vinger die een week terug geopereerd is dus het was eigenlijk vooral mij en die ene leider, waar ik heel goed mee overeen kom. Op zich was het wel wat raar om daar dan ineens in terecht te komen en ik werd soms eigenlijk ook wat raar bekeken want in vergelijking van bij ons zijn de leiders of scoutmaster hier in Amerika vaak vrij oud zijn (gaande van 40 tot 60 en zoms zelfs ouder) en ik zat daar dus doodleuk tussen zonder het toch oh zo belangrijke uniform of niks. De sfeer is helemaal anders als wat ik gewoon ben van mijn scoutsgroep, maar zoals alle dingen had dit goede en mindere goede kanten. Boyscouts is hier veel serieuzer en er wordt vooral nadruk gelegd op presteren en respect. Dit is iets wat wij ook hebben maar bij ons ligt de nadruk vaak toch net iets meer op plezier maken dan wat anders. De kampen zijn hier zo georganiseede tereinen zoals de hogere rielen voor degenen die dat moesten kennen en dat schrijf jeje je met je groep of troop zoals dat hier noemt in. Het is dus iets minder echt kamperen zoals wij dat in onze scouts gewoon zijn want je hebt douches en ook je eten is voorzien maar overnacht nog steeds in tenten en dat is toch altijd iets leuk vind ik.

Bijgevolg heb je wel meer tijd voor andere dingen en je had daar ongelooflijk veel activiteiten waar je aan kon meedoen. Moest je dat nog niet door hebben is de Amerikaanse samenleving een sameleving waar achievements (geen idee wat dat in het nederlands zou moeten zijn) heel belangrijk zijn en ook in de boyscouts kan je dat zeker terug vinden. Zo werk je over de jaren aan serieus veel klassen waar je badges verdient en uiteindelijk de hoogste rank van "eagle scout" probeert te bereiken. Er zijn iets van een 50 verschillende badges die je moet behalen maar om je enkele voorbeelden te geven heb je, eerste hulp bij ongevallen, weersvoorpselling, plantkunde, spoorzoeken, zwemmen, mandvlechten, archery, rifelry, paardrijden, space exploration, indian culture, noem maar op... Ik was daar als een sponsor en kon dus niet echt voor de badges meedoen maar ging gewoon rond en vroeg de instructeurs of ik hier en daar kon aansluiten. Wat ik ontzettend veel gedaan heb dit jaar is simpelweg naar de mensen toestappen, jezelf voorstellen en op die manier eigenlijk proberen aansluiten of gwn nieuwe mensen leren kennen en nieuwe dingen doen. Bijgevolg had ik een goed gevuld en erg leuk dagschema. Het kamp is vooral voor jongens (wanneer ik hun vertelde dat onze scouts meestal gemengd zijn kreeg ik trouwens met redelijk wat onbegrip te maken;p!) tussen 10 en 16 en er waren wel wat regeltjes waar ik het soms moeilijk mee had maar daar is op die moment natuurlijk niks aan te doen. Wat ook wel grappig was vond ik is dat we elke ochtend en elke avond een vlaggenceronie hadden waar de vlag dan gehesen of teruggebracht werd. Dit was een heel gedoe en leek vrij veel op het leger vond ik maar was wel eens leuk. Op het einde van de week doen ze een mile swim (1.6km) en daar wou ik zeker aan meedoen maar we moesten elke morgend komen oefenen. Hoe ik het gedaan heb weet ik niet maar ben zo elke dag op om 6u (oh jawel) opgestaan om te gaan oefenen voor de mileswim van vrijdag.

In de voormiddag had ik c.o.p.e (challeging outdoor personal experience) en dat was eerst doorheen een heel hindernissen parkoer gaan waar we als een groep moesten samenwerken om verschillende uitdagingen te overwinnen. Bijvoorbeeld op een dikke balk gaan staan en dan zonder te spreken je van oud naar jong rangschikken zonder de grond te raken of over een houten muur klimmen met zen allen, zijn toch dingen die je niet elke dag doet. We hadden een toffe groep van 5 en er waren nog twee jongens van Texas die 15 waren en daar trok ik vooral mee op. Die lage hindernissen waren echt fijn maar na de tweede dag gingen we op het hoge parkoer en dat was echt zalig. Ze hadden daar een redelijke indrukwekkende klimtoren en allerlei andere toestanden in de lucht die best toch wel de moeite waren. Je weet dat je beveiligd bent maar dat wilt niet zeggen dat je hersenen u niet vertellen dat er iets niet klopt met hetgeen ja aan het doen bent. Maar op zich ben ik nog wel redelijk goed met zo'n dingen en liet mij zelf vaak overhalen om er nog een schepje bovenop te doen (push ups op de catwalk of ondersteboven van de deadride en al voor moest je dat kennen)

Het was ook heel knap om te zien hoe sommige van de jongens eerst heel bang waren en die angsten moesten overwinnen maar het uiteindelijk dan toch deden. Ik ging ook voor de instructeurstraining en mocht of moest (hangt er vanaf hoe je er naar kijkt natuurlijk) ook nog wat extra dingen doen. In het begin moest ik zo mezelf beveiligen en naar boven klimmen zodat we alles gereed konden maken voor de andere dat kwamen. De laatste dag deden we een rescue waar iemand zogezegd vast zou zitten en ik ban daar dan naartoe gegaan en heb hem met het juiste materiaal aan mijn touw vastgemaakt waarna ik het zijne heb doorgesneden. We hebben ons elke dag ontzettend geamuseerd en het was iets dat ik niet snel zal vergeten. In de namiddag ging ik naar het meer en had ik me bij de klas "watersports" aangesloten, wat we daar deden was waterskieen en tubing en ik moet je niet vertellen dat dat heerlijk was. Hoewel ik van de eerste keer recht stond was het met vallen en opstaan maar dat zijn echt dingen waar ik echt van kan genieten.

Als we daar gedaan waren ging ik meestal naar de achery range om daar wat met de pijl en boog te gaan spelen en laatste dag ben ik naar de riflerange gegaan (ge kunt u ni voorstellen wat ze daar allemaal wel niet hebben), wat natuurlijk ook wel de moeite was. Verder was het daar een heel mooie omgeving ook en de sfeer in de groep was heel goed, gwn echt een zalige week dus eigenlijk.

Ik begin met goeie moed aan mijn laatste week hier en zie er toch al naar uit om binnen een dikke week huiswaarts te keren. Vanavond hebben we trouwens een rodeo hier in Elmore en daar ga ik natuurlijk naartoe!!

Het ga julie goed en veel succes toegewenst aan iedereen dat nog in de exames zit!!

Floris

Graduation!!

Vorige week was voor ons seniors de laatste week school en stond in het teken van graduation, wat toch wel een heel gedoe was, soms leuk maar er soms net iets over. Ik denk dat wij de laatste drie weken op school eigenlijk zo goed als niets meer hebben gedaan in class dus dat was dan eigenlijk echt opt gemakske naart school gaan zonder u ergens zorgen over te moeten maken. Afstuderen van high school is hier ontzettend belangrijk en bij ons is dat ook wel een belangrijke keerpunt maar hier is het toch echt nog wel iets meer. Die jaren in high school zijn eigenlijk heel intens (als je echt in sport bent houdt dat je eigenlijk al bijna bezig) en er wordt wel eens gezegd dat dat voor sommigen zelfs het hoogtepunt van hun leven is en moet toch toegeven dat dit in enkele gevallen realiteit is. Onze class was een bijzonder goede en ongeveer driekwart ervan gaat een hogere opleiding genieten, wat een hoog percentadge is voor hier. Sommigen gaan simpelweg the workforce in of zich bij het leger aansluiten (daar heb ik nog niets van gezegd maar het leger is ook heel het jaar langsgeweest om met mensen te praten en proberen blijkbaar zoveel mogelijk rekruten te vinden) en ik weet niet goed wat ik daar van moet denken. Het is natuurlijk hun leven maar de kans is gewoon zo groot dat sommigen het echt niet ver gaan brengen en dat vind ik maar een enge gedachte. En nu moet ik voorzichting zijn met wat ik zeg maar naar mijn menig kan je hier eigenlijk heel je leven doorbrengen zonder in mijn ogen echt iets te bereiken. Hiermee bedoel ik dat je je wel een trailer house kan aankopen, van paycheck tot paycheck leven en in het weekend naar de ballgames gaan maar dat is toch niet wat je als jongere in gedachten hebt vind ik dan toch. Ma bon, geen gemakkelijke kwestie maar daar gaat het nu niet om. Woensdag was het eerste deel van de afstudeergekte en dat was een soort van service zoals je die op een zondagmorgen hebt maar dan met de nadruk op een nieuwe richting uitgaan en als jongeren de wereld intrekken. Wij dus wel in onze typische pakskes (zoals je die in de films hebt) naar voren komen lopen waar Coach Terrell dan een uitgebreide speech gaf. Ik weet niet of ik daar al veel over verteld heb maar dat is één van de meest indrukwekkende mannen die ik ooit heb leren kennen en iedereen heeft daar ongelooflijk veel respect voor. Wat je misschien al wel door had is dat hij ons ons redelijk kort heeft gehouden tijdens het seizoen maar je hebt gewoon zoveel respect voor hem dat je er zelfs nog niet aan denkt om zijn regels in twijfel te trekken. Zijn speech was ook insperend en het was een genoegen om ernaar te luisteren. Voor en na de eerste ceremonie werden er ontzettend veel foto's getrokken en toen had ik wel even het gevoel dat ik er niet echt bijhoorde maar die momenten heb je nu eenmaal. Uiteindelijk ben je nog steeds nieuw terwijl de meeste mensen hier al jaren samen met elkaar naar school gaan.

Donderdag morgen was er de awards assembly en dat was ook de moeite. Hier worden eerst alle seniors in de bloemen gezet voor de scholarships die ze hebben binnengehaald en dat wordt dan ook in mijn ogen wat overdreve voor gesteld. Amerika zou het land van de free zijn maar het land van de ongelijkheid zou volgens mij ook niet mistaan. Ja het is hier goed mogelijk om iets van nul te beginnen en enorm succesvol te worden maar het overgrote deel van de populatie leeft in net dezelfde en moeilijke omstandigheden als hun ouders voor hun. Waar ik het altijd zo moeilijk mee heb is dat het altijd maar enkelen zijn die bevoorrecht worden (al dan niet verdient) en dat de rest als minder belangrijk wordt beschouwd. Het waren zo meestal dezelfde die naar voor mochten komen om hun talrijke studiebeursen te ontvangen en ja ze hadden misschien dan wel de beste punten en waren lid van de studentenraad maar waarom kan niet iedereen een kans krijgen op een hogere opleiding? Nothing comes easy maar dan langs de andere kant kan je hier met hard werk dan echt wel ver komen. College is hier schandalig duur en er werden dan ook fameuze bedragen uitgedeeld. Int totaal heeft onze senior class van 38 man iets van een 320 duizend dollar aan studiebeursen verzamelt dus das toch wel een ongelooflijk bedrag. Drie mensen gaan naar een grote universiteit (meer dan de helft van dat immense bedrag was trouwens van hun) en dat is toch wel een hele prestatie, komend van zo'n klein schooltje. Ik kon het toch niet laten mij af te vragen of als ik hier heel mijn leven geweest zou zijn daar ook tussen had gestaan ma bon... Daarna waren er ook een hele boel andere prijsuitrijkingen voor alle leeftijden en daar zat ik toch wel verschillende keren bij. Voor mijn 1ste plaats in twee van de scholastic meets mocht ik zo naar voor komen en elke leekracht geeft elk jaar ook prijzen aan zijn of haar beste studenten en daar had ik er ook drie voor (van de 5 vakken dat ik had is dat toch niet slecht). Bovendien (en daar was ik nog wel trots op) stond ik ook op de Superintendents Honor Role zoals je dat noemt omdat ik in al mijn klassen een gemiddelde had van boven de 90%. Voor engels heeft dat toch wel wat moeite gekost dus het was toch leuk om daar bij te zijn (een 20tal mensen over heel de school waren hier deel van).

's Avonds zijn we met onze class naar Lazer Zone geweest voor onze senioer trip (normaal ga je dan op een reis ook maar dat heeft de class van enkele jaren terug om zeep geholpen) en dat was ook een bijzonder geslaagde avond. Dat is een soort van gamecenter waar je kan bowlen, minigolven, een lunaparkt gedeelte, batting cages (baseball is precies toch men ding ni:p!) en last but not least indoor laser tag. Dit laatste was echt de max. Ja loopt dan rond met een soort van harnas en een lasergun en dan is er een heel decor voorzien me torens en schuttingen waar je rond loopt en gewoon iedereen tegen iedereen zoveel mogelijk mensen probeert neer te schieten zonder zelf al te veel geraakt te worden. Wanneer je eenmaal geraakt ben trilt dat hele gedoe even en ben je voor 5 seconden dood, waarna je het spel terug kan hervatten. De school had ervoor betaalt en we hadden zo een bandje waarmee we alles zoveel keer als we wouwden konden doen en ik denk dat ik int totaal misschien wel 5 keer achter elkaar in lazertag ben geweest (15 tot 20 min per keer).

Vrijdag was nogal een rare dag maar ik heb het altijd moeilijk met laatste dagen en van die toestanden. Het begon met een ontbijt dat enkele ouders voor ons hadden voorbereid (voor moest ik dat nog niet verteld hebben, ontbijt is niet hunnen sterkste kant hier) en dat was toch wel leuk. Daar werd ook een slideshow afgespeeld met foto's van iedereen van baby tot nu en dat was een leuk moment. Na da middag moesten we de ceremonie inoefenen en wat je noemt ons check out paper in orde brengen (boeken terug brengen, locker uitkuisen,...). 's Avonds was het dan uindelijk zover en dat was natuurlijk ook een heel gedoe. Er was toch weer veel volk en dat is toch iets waar ik nog steeds niet gewoon ben. Je komt dan twee per twee de zaal in gelopen en al de seniors zitten dan voorraan op stoelen op de gymfloor en voor de ouders zijn er ook stoelen voorzien voor daarachter. Dan zijn er enkele speeches van zowel studenten als the principle en wanneer die gedaan zijn mochten we we één voor één naar voor komen. Je naam wordt afgeroepen, je schud wat handen en terwijl er iemand je future plans voorleest krijg je je diploma. Terwijl de volgende dan naar voor stapt ontvang je enkele rozen en die geef je dan een je mama en oma of wie je geholpen heeft om tot dit punt te komen. Wanneer iedereen aan de beurt is geweest en terug tot zijn of haar stoel gemaakt heeft wordt je officieel tot graduates benoemt, breng je het lintje van dat belachelijke hoedjes van rechts naar links waarna je het al juigend in de lucht gooit...

Achteraf heb ik wel de kans gehad om met degeen die ik wilde foto's te nemen dus dat maakte het dan goed van woensdag avond. Twila had voor mij een klein etentje voorzien thuis met heel de familie en Chuck en Becky en dat was ook best wel fijn. Normaal gezien ga je op die avond goed feesten maar onze class doet dit tot mijn spijt niet maar ik wou toch echt iets doen. Tammie en Casper hebben me dan naar een casino genomen en dat was toch ook wel een ervaring. Langs de ene kant was het toch maar eng om die mensen daar voor hun slotmachines te zien zitten en je af te vragen hoeveel geld ze wel niet verspillen maar wat mezelf, voor degenen die mij kennen van risk of poker, ik heb geen zotte dingen gedaan maar mijn reputatie als gelukzak nog wel eer aangedaan;p!

Deze week heb ik het eigenlijk heel rustig aan gedaan. De seniors mogen na hun graduation thuisblijven en de jongere grades moesten nog één week langer komen en zelfs nog semester testen afleggen. Wat ik vooral gedaan heb is lang uitslapen, wat gaan lopen of basketten en dan bijna elke dag naar Becky's gegaan om daar op de computer te werken of met hun honden bezig te zijn. Ik weet niet welk ras het precies is maar Chuck houdt hier een vijftigal schapen en heeft daar dan een mooie herdershond voor. Nu staat hij eigenlijk op het punt om uit te breiden en hebben ze twee heel mooie pupies. Ik help hem uit waar ik kan met het gras maaien (op zo'n tractoreke dan, best nog wel leuk) en binnekort ook de omheining uitbreiden. We gaan de pupies ook wat trainen en er gewoon mee bezig zijn vind ik gewoon al leuk.

Dinsdag hadden we het athletics banquet en dat was zeker en vast een avond om nooit te vergeten. Dan kom je met iedereen die in de schoolsporten betrokken was bijeen om terug te blikken wat je dit jaar als een school bereikt hebt. En ik heb eigenlijk ontzettent veel chance gehad want het was het één van d ebeste jaren die we op sportief vlak al gehad habben. In basketball was het het tweede beste seizoen in schoolhistory en daar kregen we een speciale vermelding voor en ik was al super blij dat ik als een volwaardig teamlid werd beschouwd maar dat was nog maar het begin. Het is misschien iets wat ik beter persoonlijk kan vertellen maar da na dat we allemaal een plakaat kregen krijgen sommige mensen nog een speciale award voor best average of most improved. Om te eindigen zei de coach dat hij nog één award wou uitreiken aan iemand die dat in zijn ogen echt verdient had en we hadden al snel door over wie het ging. Gedurende enkele minuten had hij het over hoe ik hier enkel dit jaar had aangesloten, zo hard gewerkt terwijl ik toch niet zou mogen spelen en wat een bewondering hij daar voor had en hoe dit ons als een team beter had gemaakt. Uiteindelijk waren er maar 5 van de 15 spelers me een speciale vermelding en zeker als nieuweling en simpelweg omdat het zo'n overdreve goeie coach is die dan openlijk zijn bewondering uitte maakte mij ongelooflijk trots en dit zal ik nooit vergeten.

Maar ik ga het hier bij laten want nu ben je allemaal toch wel redelijk wat op de hoogte van wat ik de laatste tijd allemaal beleeft en gedaan heb. Veel leesplezier met de andere 3 berichten ook (oh jawel), vergeef me aub voor men grammaticale en spellingsfouten maar na al dat typen sta ik hier niet bepaald te springen om daar allemaal nog eens over te gaan... Het ga julie goed!!

Adiós

Floris

Let's take a trip...

Twee weken terug ben ik met mijn hostmom Twila en een vriendin van haar Becky (waar ik heel goed mee overeen kom en ook vrij veel naar toe ga) op een roadtrip geweest zal ik maar zeggen en dat was toch ook wel eens leuk.

We waren eerst van plan om richting Missouri te gaan maar daar was het heel slecht weer en is er uiteindelijk zelfs een tornado gepaseert dus hebben we op het laatste moment nog beslist om de andere richting uit te gaan en het zonnige San Antonio op te zoeken. Dit is toch eigenlijk echt een zalig aspect van de VS en hoewel ik dit tot mijn spijt niet echt heb kunnen uitbuiten kan je hier echt beslissen waar je naartoe wilt en na een halve dag rijden op een stad of plaats terecht komen die echt het bezoeken waard is. Je hebt mensen die dit heel veel doen maar ook anderen die liever in hun stadje blijven. Het overgrote deel ven de mensen in Elmore behoort tot die tweede categorie en veel mensen kunnen het hier ook gewoon niet veroorloven om te reizen. San Antonio ligt helemaal onderaan Texas en hoewel er in het algemeen ontzettend veel verschil is tussen de verschillende staten is Texas nog net een staat apart. Eerst en voor is het de grootste in de VS (zo groot als Frankrijk) en hoewel er ook serieus wat "no mans land is" heeft het echt wel veel te bieden. Het is voor een tijdje een onafhankelijk Republiek geweest en de mensen van daar zijn daar nog altijd heel trots op en er wordt gezegd dat ze zich ook wat beter voelen dan de andere Amerikanen.

Ik denk dat ik dat al wel een paar keer vermeld heb maar de steden hier echt helemaal anders zijn dan wat wij gewoon zijn en ons hotel was zo wel in de stad maar dat voelde zo echt niet aan. Veel meer uitgestrekt en met allemaal high ways doorheen de stad enzo. Zaterdag begonnen we met een bezoek te brengen en het beroemde fort "the Alomo" en dat is toch iets waar ze heel heel trots op zijn. Dit is het ford waar ze in tijdens de onafhankelijksstrijd van Texas zelf met een minderheid moedig stand hebben gehouden tege een overmacht van Mexicaanse troepen maar uiteindelijk toch allemaal gesneuveld zijn. Daarna gingen we in een bootje langs de wat je noem riverwalk en dat was ook wel de moeite. Dit viel eigenlijk te vergelijken met de boottochten die je in Gent en Brugge kan doen maar dan allemaal iets moderner. Gewoon echt nog eens den toerist uithangen deed deugd en we hebben ons alledrie goed geamuseert. Zaterdag avond hadden we een ontzettend leuk restaurant gevonden waar het echt een heel spel was. Het noemde the Magical Time Machine en was heel mooi versiert en alle obers waren verkleed in allerlei film of sprookjes figuren en gedroegen zich er ook naar. Wij werden bediend door Jack Sparrow en Ace Ventura. Deze laatste kende ik niet maar was bijzonder grappig en zeker toen em hoorde dat ik niet van hier was ging het er eigenlijk even over;p!

Zondag zijn we naar één van die megachurches geweest en dat was ook best wel eens de moeite. Ik geloof dat het een church was met over de 10.000 members (ze doen dan twee services op zondagmorgend) en die services worden ook live op tv uitgezonden enzo. Ik vind het steeds moeilijker en moeilijker om met al dat religieuze gedoe te blijven omgaan maar we houden ons sterk en het is nu toch niet zo ontzettend lang meer. Op de terugweg waren we nog enkele indrukwekkende grotten gaan bezoeken om dan zondagavond na een geslaagd weekend hier terug in Elmore aan te komen.

Dit weekend ben ik met AFS naar Dallas geweest en dat was ook een heel fijn weekend. Al de andere exchange students in mij regio zitten in een grotere stad op ongeveer een uur rijden en erg veel heb ik die ook niet gezien maar we amuseren ons toch altijd wel wanneer er een bijeenkomst is. De groep van dit weekend bestond uit, Muk en Niet van Thailand (hun echte namen zijn onvoorstelbaar lang en onmogelijk voor ons om uit te spreken maar het is daar blijkbaar gebruikelijk om een snelnaam voor je eigen te kiezen) en die gaan in Thailand naar dezelfde high school dus das toch wel een immens toeval dat die in dezelfde stad zijn beland, menne maat Ryo van Japan;p!, Michelle van Holland, Michal van Slovakije (dat is een vriend van mij hier en ik had het geregeld dat hij ook mee kon want hij heeft al in maanden niets meer van zijn organisatie gehoord en wou echt graag mee ook), Flor die van hier Mexicaanse oorsprong is maar hier al sinds haar 5de woont, Jennifer (sympatiek AFS-coordinator) en een vriend van haar, en last but not least, mezelf. Wat ik enorm grappig vond was het feit dat als ik met deze groep dan ergens rondliep ik me ook veel meer als een buitelander voelde terwijl ik dat anders niet echt heb:p! We vertrokken zaterdagmorgend en Dallas is maar een kleine drie uur rijden van hier dus dat viel op zich allemaal nog wel mee. Daar aangekomen hebben we lunch gehad in een redelijk leuk restaurant waar ja achteraf op allerlei machines kon spelen enzo (luna park achtig) en dan naar een mall geweest wat ook wel de moeite was. Het was een shoppingcenter van drie verdiepingen en had een ijschaatsbaan in het midden dus dat kan zeker tellen maar zoveel groter als het Wijnegem shoppingcenter was het nu ook niet. 's Avonds hebben we ons ook goed geamuseerd in het hotel (zwembad met jacuzzi) en dat vakantiegevoel deed toch echt nog wel eens deugd.

Zondag stond six flags op het programma en daar had ik enorm veel goesting in. Amerikanen nemen het graag to the extreme en in dit geval is dat natuurlijk best wel leuk en heeft het mijn verwachtingen vervuld. Gewoonn echt overdreeeeeeve zalige achtbanen en attracties en voor de één of andere reden absoluut niet zoveel volk terwijl het stralende zon was (het was zondag dus misschien moesten ze allemaal naar de kerk:p!) dus dat was allemaal heel leuk. Voor ongeveer de helft was het de eerste keer ooit in een pretpark en dat was ook wel grappig want zou wouwden als één groep gaan maar ik ging er wel voor zorgen dat ik alle zotste achtbanen had gedaan:p! Een hele leuke dag dus en vandaar zijn we dan terug huiswaarts gekeerd. Dit is moeilijk te omschrijven maar als je dan dit stadje terug binnenrijd heb je zoiets vond oké hier zijn we weer, home sweet home maar toch wel met een dubbel gevoel eigenlijk. Dit is iets wat zowel Michal als ik ondervonden en ik wil hier niets slecht meer zeggen maar dat is toch een nieuw gevoel.

Tussen deze twee trips in had ik hier mijn laatste week school maar dat zal ik ineens in een volgend bericht bespreken...

Pretty much as redneck as it gets!!

Er zullen best wel veel onder julie zijn die niet echt weten waar ik het over heb en ik moet echt nog een manier vinden om hier meer duidelijkheid in te stellen maar soms zit ik hier dus eigenlijk echt tussen de rednecks:p!

Een paar weken terug was het een soort van dorpsfeest hier en daar heb ik iets kunnen aanschouwen wat ik anders meer dan waarschijnlijk nooit in mij leven zou gezien hebben; lawnmorerracing!!! Voor de één of andere reden vinden sommige mensen het hier blijkbaar leuk om de grasmaaiers die hier toch wel heel talrijk aanwezig zijn, wat up te tunen en die dan te racen. Het begon met een dragrace op main street maar dan hadden ze zelfs ook een klein circuit gemaakt waar ze zich helemaal konden gaan uitleven. Die dingen gaan tot over 60km/hr en hebben vaak geen remmen, om met zoiets te gaan racen moet je dus toch wel aan de zotte kant zijn maar het was zeker de moeite om het hele spectakel te aanschouwen.






Verder was het hier een paar weken terug niet zo'n schitterend weer (zware stormen en zoals ik nog nooit heb gezien) en had het fameus geregend, de perfecte gelegenheid dus om er met de quads op uit te trekken en zotte toestanden in de modder te gaan uithalen! Ik ben zo met Michal en zijn hostdad naar het atv park geweest en we hebben ons daar toch echt wel geamuseerd maar het ging er eigenlijk toch wel over ook:p!

"Take my breath away!"

Hey! Zoals sommigen onder julie misschien al wel weten hebben wij hier al vakantie en ik weet dat het mij weer veel te lang geduurt heeft om iets op mijn blog te zetten maar vandaag en morgen ga ik dat ruimschoots goed maken.

Prom is nu al over een maand geleden maar blijft zeker en vast het vermelden waard. Het jaarlijkse schoolbal is hier iets waar ontzettend hard naar wordt uitgekeken en waar toch ook wel veel van verwacht wordt. De junior class organiseert dit elk jaar en alle seniors en juniors mogen zonder problemen komen. Sophmores (4de middelbaar) kunnen komen indien ze gevraagd worden door één van de junirs of seniors, wat dat dan wel wat specialer maakt. Meisjes zoeken echt lang naar de juiste promdress en die is toch oh zo belangrijk, terwijl de jongens eigenlijk gwn een tuxedowinkel binnestappen en er ene huren voor die avond. Ik heb mij hier dan maar bij aangesloten en ik vond het precies echt toch wel is fijn om zo'ne chique pak te huren. Vrijdagnamiddag mocht iedereen die naar het schoolbal ging komen naar huis om ons te gaan klaarmaken maar zolang had ik daar natuurlijk niet echt voor nodig. Omdat ik zelf niet mag rijden had ik aan iemand anders gevraagd om ons daar naartoe te brengen (die toevallig ook een hele chique auto had stel u dat voor;p) en die kwam mij dan eerst ophalen, waarna we naar het huis van mij date gingen. Dan is het gebruikelijk dat je redelijk wat foto's trekt en dat was nog wel leuk.

Dan kom je op school aan en kom je met iedereen bijeen (en het was echt de moeite om iedereen dan helemaal 'dressed up' zoals je het hier zegt te zien) om dan aan de promenade te beginnen. De promenade is het eerste deel van de avond en dan wandel je met je date tot in de feestzaal (in dit geval de sportzaal eigenlijk) op een voorzien pad maar daar staan honderden mensen te kijken en foto's te trekken. Op zich was da echt wel grappig want dan wandel je wat en stop je even voor wa foto's, wandelen, foto's, enz. Eens aangekomen in de zaal die helemaal versiert was en het thema was "take my breath away" ga je naar je tafels en is het tijd voor wat foto's met andere mensen. Dan was er een speciale plaats voorzien om foto's te trekken en hoewel het eigenlijk niet echt grappig was was er nog wel iets gebeurd dat het vermelden waard is. Toen alle koppels aan de beurt waren geweest hadden we namelijk een groepsfoto met alle seniors en op de één of andere manier waren we er in geslaagd om de decorative boog die ze er speciaal voor gemaakt hadden om te gooien. Dit was even chaos (was dan ook gevallen op de fontein met alle gevolgen van dien) maar we hebben het uiteindelijk nog allemaal kunnen terugzetten en hoewel deze klas er waarschijnlijk nog wel enkele jaren voor herinnert zal worden was het dus geen ramp. Sommige Juniors meisjes waren niet echt goed gezind en hebben we het even mogen aanhoren maar dat maakte het eigenlijk des te grappiger. Het dansgedeelte zelf was niet echt om over naar huis te schrijven maar dat had ik ook niet verwacht. Wat wel echt zalig was was dat daarna wat je noemt het afterprom begint en het is een traditie op onze school om dan een hypnotizeur te laten komen!! Moest je dit nog nooit gezien of gedaan hebben het is echt de moeite!!! Hij had dan iets van een 10 mensen naar voor laten komen en het was ongelooflijk grappig wat hij ze niet allemaal liet doen en hoewel er één of twee waren die wat aan het faken waren, waren de meeste toch helemaal in hypnose. Op zich echt een vreemd fenomeen maar ik vond het echt schitterend!! Ik zal het julie allemaal nog wel is moeten vertellen maar het komt er op neer da hij die eigenlijk helemaal onder controle had en bijvoorbeeld liet geloven da ze Britney Spears of Hulk Hogan waren fzo:p!!

Daarna waren er drie meisjes van onze school die een traditionele dans van Hiati deden en dan ook aan wat mensen van het publiek leerden. Zwaar shaken natuurlijk maar dat is toch makkelijk gezegd dan gedaan ze;p!! Tot slot was er nog tijd voor enkele spelletjes waar je prijzen kon winnen en om af te sluiten werden er nog namen getrokken voor enkele grote prijzen (gaande van ipods, tot dvd spelers en tv's, tot zelfs een laptop) en ik wil niemand beschuldigen maar daar klopte precies toch iets niet. Ik ga mij der ni druk in maken maar toevallig hebben al de juniors wiens ouders veel tijd en werk in het prom gestoken hadden iets gewonnen en ook enkele seniors waarvan je zou verwachten dat ze iets zouden winnen mochten met een mooie prijs naar huis. Ik wil geen slechte verliezer zijn maar ik heb me ook laten vertellen dat dit 'toevallig' fenomeen elk jaar voorvalt en ik had precies toch ook graag me ne laptop naar huis gegaan maar het doet er niet toe. Om 4u was het gedaan en moesten we allemaal onze ouders bellen om te laten weten dat we naar huis gingen vertrekken. Zoals ik al zei proberen ze de jongeren hier zo kort mogelijk te houden en hoewel deze groep van jongeren niet echt voor problemen zorgt zijn er toch ontzettend veel problemen met alchohol en drugsgebruik hier dus misschien moeten ze hun taboostrategieen toch maar eens herzien.

Al bij al toch een geslaagde avond en iets waar ik toch wel content over mag zij te kunnen ervaren hebben...